Od pierwszych szkieł do nowoczesnych soczewek – historia korekcji wzroku

Początki okulistyki – soczewki i szkła

Historia korekcji wzroku sięga starożytności. Już w epoce asyryjskiej, przed 700 rokiem p.n.e., używano wypolerowanych kryształów (np. kwarcu) jako prymitywnych soczewek, służących do powiększania obrazu. W czasach rzymskich i greckich stosowano wodne soczewki do rozniecania ognia lub powiększania, jak opisywał to rzymski pisarz i historyk, Pliniusz Starszy.

Pierwsze pisemne wzmianki o okularach pojawiły się w XIII wieku we Włoszech – opisywano „lentils” jako urządzenia pomagające przy pracy z tekstem. Jednak prawdziwy przełom nastąpił w XIX wieku dzięki Hermannowi von Helmholtzowi, który wynalazł oftalmoskop (1851) oraz Hermanovi Snellowi, którzy opracował tablicę do badania ostrości wzroku (1862).

W XIX wieku Carl Zeiss zademonstrował możliwości precyzyjnego szlifowania soczewek i wprowadził teorie optyki redukujące aberracje. W XX wieku pojawiły się lekkie soczewki plastikowe z poliwęglanu oraz zaawansowane powłoki antyrefleksyjne, progresywne i fotochromowe.

Soczewki kontaktowe – od idei do komfortu

Już Leonardo da Vinci w 1508 roku rozważał koncepcję soczewki kontaktowej – używając miski z wodą jako optycznego eksperymentu. W XVII wieku Kartezjusz zaproponował teoretyczny model „soczewek” pokrywających rogówkę.

Pierwsze praktyczne prototypy powstały w 1801 roku za sprawą Thomasa Younga – to były szklane rurki wypełnione wodą, przystosowane do noszenia na oku). Później, w 1887 r., Friedrich Anton Müller wykonał pierwsze szklane soczewki aplikowane na oczy – relacjonowano ich użycie przez pacjenta aż do jego śmierci.

Równocześnie Adolf Eugen Fick oraz Eugene Kalt opracowali szkła kontaktowe dostosowane do rogówki i stosowane m.in. przy stożku rogówki. W 1929 Josef Dallos ulepszył metodę tworzenia form dopasowanych do oka pacjenta.

W 1936 optometrysta William Feinbloom wykorzystał tworzywo PMMA do produkcji lżejszych soczewek. Niedługo potem, w 1948 roku, Kevin Touhy zeszlifował plastikową soczewkę, która przylegała tylko do rogówki, co znacznie zwiększyło komfort noszenia.

Prawdziwy przełom nastąpił dzięki profesorowi Otto Wichterlemu z Czech – w 1963 roku opatentował metodę wytwarzania miękkich soczewek z hydroksyetylo-metakrylanu (HEMA), które wprowadzono na rynek w 1971 roku przez Bausch & Lomb. W kolejnych latach powstały soczewki jednodniowe (1995) i silikonowo-hydrożelowe – zapewniające doskonały dopływ tlenu i wysoki komfort.

Co historia oznacza dla pacjenta?

Od prostych szkieł z kryształów, przez ciężkie plastikowe okulary, po nowoczesne soczewki kontaktowe – ewolucja technologii korekcji wzroku przyniosła przede wszystkim komfort, bezpieczeństwo i styl. W Med-Plus korzystamy z doświadczenia tej historii, oferując rozwiązania dopasowane do potrzeb – zarówno okulary, jak i soczewki nowej generacji.

Skontaktuj się z nami, nasi specjaliści zbadają Twój wzrok oraz doradzą i dopasują rozwiązanie idealne dla Ciebie.